Ahmet Turan Alkan

Elindeki kağıda bakarak adres arayan adam 30’unun üstünde gösteriyordu. Etrafa haylice H sorup soruşturduktan sonra kendisine tarif edilen heybetli, cam cepheli, fiyakalı bir holding binasının döner kapısından içeriye girdi. Rontgen tarama cihazına doğru korkak adımlarla yaklaşırken, aniden nereden çıktığı belli olmayan general heybetinde üniformalı birinin sert sesiyle irkildi, -Hoop

Meğer hânum, Oğuzda Duha Kocaoğlu Deli Dumrul derleridi, bir er varıdı. Bir kuru çayun [deryâ deniz] üzerine bir köprü yapdurmışıdı. Geçenden otuz üç (km başına) akça alurıdı, geçmeyenden döge döge kırk akça [USD] alurıdı. Bunu niçün böyle ederidi? Anun içün ki menden deli, menden güçlü er varmıdur ki çıka menümle

Ohh be yahu; nihâyet!.. Meclis’in iç tüzüğünde değişiklik yapmak için 4 parti grubu da anlaşmış. Şu sıcaklarda hakikaten iç ferahlatıcı bir habere ihtiyacımız vardı. Sağolsunlar; gayrı yüzler şen gönüller rûşen! 4 Parti anlaştığına göre CHP ve HDP de uzlaşma komisyonunda mevcut demektir. Aferin! Bundan sonra artık meclisin, hükümetten gelen

20’li yaşlarda, havada, karada, denizde önümüze kim gelirse ille de sıkı MHP propogandası yaparken moralimizi en çok Adalet Partililer bozardı. Evvelâ, “Yav gençler, milliyetçi olmanın üstünlüğü nedir; hepimiz milliyetçiyiz. Milliyetçiliği bir partiye mal ederseniz ilerde çok tatsızlık çıkar’ derler, ardından, ‘Devletin kendisinden çok devletçilik davası gütmek neyinize? Bizim bildiğimiz

Makam aracıyla tatile çıkan ve basının diline düşünce “Ne olmuş makam aracıyla gitmişsem?” şeklinde enfes bir savunma geliştiren belediye başkanı CHP’liymiş. Zaten, “Bunda bir bit yeniği var!” diye düşünmüştüm haberi okuyunca; ancak, ‘devlet terbiyesi ve geleneği’nden murad almamış biri böyle savunma geliştirebilir çünkü… Efendim, ‘devlet terbiyesi’ şunu iktiza

Milliyetçiliğin ilk basamağı, ‘Millet’ diye bir topluluğun varlığını kabul etmektir. Bu bir aksiyom, yani ‘müteârife’. Sözlük, aksiyom için şöyle diyor: Doğruluğu mantıken kabul edildiği halde, doğruluğu veya yanlışlığı ispatlanamayan hükümler. Meselâ, ‘Bütün, parçadan büyüktür’ veya ‘Bir şey kendisinin aynıdır’ gibi. Millet kavramının hikâyesi biraz çetrefil. İslâm kültürüne göre, ‘Bir dine

Memleketin birinde tekstil piyasasında faaliyet gösteren bir şirket vardı. Şirket halka açıktı, hisse senetleri ara sıra borsada işlem görüyordu. Küçük bir şirketti bu; hissedarları şirkete tamamen duygusal bağlarla merbût bulunduklarından işletme ne batıyor, ne de iflâh oluyordu. Şirket ilk başlarda, “Tekstil piyasasında bir numara olacağız!” diye iddialı bir tanıtım kampanyasıyla

Dün İslâmcı arkadaşlara takılmıştık az biraz; milliyetçiler gönül koymasın, bugün sıra onların. Bayramın ilk günü haberlerde inanılmaz bir görüntü seyrettim. Euro 2016’nın çeyrek finalinde Fransa’dan beş yiyerek elenen milli takımlarını İzlandalılar, başkent Reykjavik’in sahilinde görkemli bir törenle karşılamış, bağırlarına basmışlar. Burnumun direği sızladı resmen. İmrendim, “Helâl olsun

Siyasi İslâmcı kardeşlere takılmadan duramıyorum; şu günlerde sık sık yarı istihzâ ile sarfedilen “milli birlik ve beraberlik” klişesi iğreti ağızlara hiç yakışmıyor zira hakikati yok. İslâmcılar “Tevhîd’ akîdesinden bahsederken daha sahici ve en azından kitapta yeri olan bir kavrama işaret ediyorlardı. ‘Tevhid’den ‘Milli birlik ve beraberlik’e tenezzüldeki siyasi

Laikçi arkadaşlar bu hususu pek bilmezler; IŞİD’in eleman toplamak ve militanlarını (mücahid oluyor bittabii) ölmeye-öldürmeye sevketmek için kullandığı dil, ‘Din dili’dir, daha açığı buz gibi İslâmi argümanlardır. “Bu kadarını ben de biliyordum!” demezden önce hatırınızda bulunsun: Ağzı laf yapar zeki bir IŞİD yanlısı fakihle, diyelim ki Diyanet’in

2012 yılının 19 Mayısı’ndayız, saat öğleden sonra 18 suları, günlerden Cumartesi. Yer, İspanya’nın kuzeydoğusunda Barcelona’ya adeta bitişik durumdaki Sabadell şehrinin göbeğindeki Plaça de Sant Roc, yani Sant Roc meydanı. Sabadelliler akşam piyasasına çıkmışlar, meydanda geziniyorlar. Bunları nereden biliyorum, çünkü kocaman yazıyor videonun kenarında bu bilgiler; gerisini sair

İdeolojik saflık desem belki ‘arılık, duruluk’ gibi anlaşılır, hayır safderunluk, idealizmin tavan yapmış hali, hatta düpedüz enayilik. Bugünlerde moda ya, ‘Nerden gelirse gelsin, cinsi, rengi ve mezhebi ne olursa olsun’ her neviden ideolojik saflığın –enayiliğin- duvara çarptığı bir yer ve an vardır; bir zaman ve zemin. Bu kırılma ânı maalesef

‘Başımıza gelenlerin tarihle, sosyolojiyle, iktisatla, hâsılı sosyal bilimle alâkası yok; bilakis bunlar ilâhiyatın kapsama alanına giren ince hikmetlerdir, öyle şunu okudum, bunun doktorasını yaptım diye horozlanmak beyhûdedir’ diyenlere inat Atatürk Havaalanı patlamasını, vergi almanın ve vermenin anayasal mantığı üzerinden değerlendirmeye cesaret ediyorum; ölürsem şehid, kalırsam gazi! Dini, lâdini hukuk farketmez;

AKP’nin siyasi aklına hayranım, hatta hayranlığım bazen baygınlık raddelerini zorlayıp ürküntü derecesine kadar varıyor. Çelişkileri munisleştirmekte, en savunulamaz ihtimalleri optimalleştirmekte, en kötü ürünleri vitrine koyup çatır çatır satmakta olağanüstü maharet sergiliyorlar. Böyle ‘kesin inançlı’ bir müşteri kitlesine, çölün kumunu, okyanusun suyunu, memleketin havasını –ambalajlamaya bile lüzum görmeden- hem de

Özellikle sahur ve iftar saatlerinde, hamiyyet-i diniyyemiz büsbütün eksilmesin, mübârek günde sevab yerine günaha girmeyelim diye hanımla ben, ilahiyat starlarının fetva şovu yerine TRT müzik kanalını dinlemeyi tercih ediyoruz. Ee, TRT biz yaştakilerin vazgeçemediği bir marka. Öteki mecrâlarını dibine kadar iktidarın emrine sunup borazanlaştırsa da müzik ve spor kanalları, mesela

İngiltere’nin ayrılık kararından sonra Avrupa Birliği iskambil kâğıtlarından yapılmış bir şatoymuş gibi sarsılmaya başladı. Türkiye’deki en güçlü siyasi damarlardan birini teşkil eden ‘AB’yi istemezükçüler’ lobisi sevincini gizlemeye lüzum görmüyor. Batı dünyasında ırkçı ve faşizan eğilimli partiler de, “Olacağı buydu; buyrun biz de çıkalım” havasına girdiler. İskambil kağıdından

Olağanüstü baskı tedbirleriyle hürriyetleri kısıtlayan, sıradışı vergiler koyan, hukuku dejenere ederek keyfî davranan her yönetim, halkına yaptığı şeyi bir şekilde izah etmek zorundadır. -Yapıyorum ama neden yapıyorum bir sor bakalım? Eğer tâ baştan karşı çıkmak yerine, ‘Anlat bakalım’ derseniz büyük ihtimalle partiyi kaybetmişsiniz demektir; çünkü biliyor musunuz, çok yakın, her